Geceye Övgüler 

Novalis (1772-1801): Yirmi dokuz yıllık kısa yaşantısına karşın, yazdıklarıyla romantizm akımını ateşleyen en önemli öncülerdendi. Endüstrileşmenin insanlık üzerinde ağır etkilerinin görüldüğü bir çağda, âşık olduğu (ve nişanlandığı) Sophie von Kühn’ün ölümünün ardından yazdığı Geceye Övgüler (1800),  dünya edebiyatında toplumsal ve bireysel  acıların keskin bir duyarlıkla dile getirilişinin en çarpıcı örneklerindendir.

Ahmet Cemal (1942), Türkçe’nin en usta Almanca çevirmenlerinden. Kafka’dan Canetti’ye, Musil’den Bachmann’a, Goethe’den Rilke ve Zweig’a pek çok önemli yazarı dilimize kazandırdı. Kendi yazdıkları arasındaysa, roman, öykü,  şiir ve denemeler yer alıyor.

Romantizm, Novalis ve “Geceye Övgüler”

Novalis (asıl adıyla: Georg Friedrich Philipp Freiherr von Hardenberg, 1772-1801), on sekizinci yüzyılın sonunu, bu arada Audınlanma’nın son dönemlerini, Fransız Devrimi’ni ve onun hemen sonrasını yakalamış bir Alman şairi. Ve deyiş yerindeyse, kendi yaşamının bütününü, o yaşamın bakış açılarından yola çıkarak da dünyanın ve yaşamın tamamını şiirin potasında eritmiş bir şiirsel söz ustası. 29 yıl gibi kısacık bir yaşam boyunca kaleme alabildiği şiirleri bugün okunduğunda, Novalis’in kalıcılığına ilişkin türlü kuşkular belirebilir. Örneğin: “Bunca duyarlık, günümüz insanına artık yabancı değil mi?” diye bir soruya gidilebilir. Dahası, sorgulama belki daha da katılaştırılarak: “Günümüz gerçekliğinin böylesine şiirsel bir söylemle yansıtılmaya çalışılması, biraz abes bir çaba olmaz mı?” diye de sorulabilir…

“Geceye Övgüler’de gece ile gündüzün ilginç betimlemelerine rastlarız…