Gümüş Cadı – Ölümsüz Nicholas Flamel’in Sırları 6.

Açıklama

Gümüş Cadı

İkisi tektir, tek olan da her şey. Biri kurtaracak dünyayı, yok edecek öteki.

San Francisco:

Nicholas ve Perenelle’in hayatta sadece bir günü ve yapacak tek bir işi kaldı. San Francisco’yu korumaları gerekiyor. Alcatraz Adası’nda toplanan canavarlar serbest bırakıldı ve şehre doğru yoldalar. Durdurulmazlarsa, yollarına çıkan herkesi ve her şeyi yok edecekler.

Peki ya yanlarında tarih ve mitolojinin en büyük savaşçılarından ikisi de olsa, Efsuncu ve efsanevi Simyacı şehri korumayı başarabilecekler mi? Yoksa bu, insan soyu için sonun başlangıcı mı?

Simyacı Nicholas Flamel’in günlüğünden;

Ben bir efsaneyim.

Bir zamanlar, ölümün üzerimde hükmü olmadığını, hastalıkların bana dokunamayacağını söylerdim.

Bu artık doğru değil.

Artık öleceğim günü biliyorum, karımın öleceği günü de: o gün, bugün.

Ben Milattan Sonra 1330 yılında, yani altı yüz seksen yıldan uzun süre önce doğdum. Doğru, uzun bir ömrüm oldu, üstüne üstlük ölümsüzüm de. Ne var ki bu, her şeye karşı dayanıklı olduğum anlamına da gelmiyor. Perenelle ve ben, bugünün geleceğini her zaman biliyorduk.

Güzel bir yaşamım oldu, uzun yıllar geçirdim ve pek az pişmanlığım var. Hayatım boyunca pek çok şey oldum – doktor, aşçı, kitapçı, asker, yabancı dil ve kimya öğretmeni, hem bir kanun adamı, hem de bir hırsız.

Ama her şeyden öte Simyacı’ydım ben.

Perenelle ve ben, ölümsüzlük bahşedilmiş – ya da ölümsüzlükle lanetlenmi mi demeliyim?- olarak bir yandan efsanedeki ikizleri, Altın ve Gümüş’ü, güneş ve ayı ararken, bir yandan da Karanlık ataların kötülüğüne karşı mücadele vererek onları bu dünyadan uzak tutmayı başarmıştık hep…